Merkez Bankası bugün yine faiz kararı verecek. Bugünkü karar öncesinde son karardan bu yana gelişmeleri analiz etmek istedim. Bunun için de geçen yılın başına geri döneyim dedim. Geçen yılın Ocak Ayında TÜFE % 12.15 civarındayken ÜFE % 8.84 seviyesinde seyretmiş. Ağırlıklı Ortalama Fonlama Faizi ise % 11.20 olarak gerçekleşmiş. Sonra TÜFE yıl içinde % 10-12 arasında seyrederken bir ara ÜFE % 6'dan bile düşük gerçekleşmiş. Elbette, fonlama maliyeti de % 8'in altına gerilemiş. Sonra olanlar olmuş.

Gün geçmiyor ki, "Hocam Altın alayım mı?" ya da "Altın ile devam edeyim mi?" diye soran olmasın. Aslına bakılırsa hem yurtdışındaki fiyat hareketlerini hem de Dolar/TL yi yakından takip etmeden bu yatırıma girmek doğru değil.

Bugün öğleden sonra, Gıda Perakendecileri ile beraber bir panelde konuşacağım. Daha önce müteakip seferlerde nihai satıcıların üzerine gidilmesinin enflasyonla mücadelede etkili olmayacağını söyledim ancak, bu sefer sektör temsilcileriyle beraber meseleyi tartışacağım.

Geçen hafta ABD’de açıklanan yüksek enflasyon ve Fed üyelerinin “artık parasal genişleme bitebilir” açıklamaları, ardından da gece geç saatlerde TCMB’deki görev değişiklikleri döviz kurlarındaki yükselişe ivme veren etkenler oldu. Şöyle ki, FED’in Kasım Ayında tapering’e başlayacak olması kesinleşirken, gelişmekte olan ülkelerden para çıkışının hızlanacağı endişesi artarken, Merkez Bankası’nın ekim ayında bir faiz indirimi daha yapacağı konusunda konsensus oluşmaya başladı

Birkaç haftadır enflasyonun geçici değil kalıcı olabileceğine dair yazılar yazıyorum. Yayınlanan veriler ve piyasa gelişmeleri maliyet enflasyonunun giderek kalıcı hale geldiğini ve ekonomilerdeki toparlanma neticesinde tüketici enflasyonuna dönüşmekte olduğunu gösteriyor.

Yükselen döviz üzerine dün yazmıştım. Şimdi meselenin özüne ve gelişme şekline bir göz atalım: Merkez Bankası Rezervleri, Dış Borcun Milli Gelire Oranı, Cari Açık-Büyüme yapısallığı, Türkiye'deki dövize endeksli yaşam gibi birçok ayrıntı dövizin ateşinin yükselmesi için gerekli ortamı sağlıyor.

Her zaman söylediğim gibi TL'nin değer kaybetmesi Türkiye'nin kronik derdidir. Yalın Alpay ile beraber yazdığımız "Olaylarla Türkiye Ekonomisi" kitabı üst üste yeni baskı yaparken, acaba okuyucular bu kronik derdin sebeplerine bakıyor mu diye kendime soruyorum.

Kulağa hoş geliyor ama uygulanması sanırım söylenmesi kadar kolay olmayacak. Yine de bu noktaya gelmemiz mucize kabilinden diyebilirim. Demek ki ülkeler bir araya gelip akılcı kararlar alabiliyormuş.

Geçen hafta neredeyse her gün dünyanın hemen hemen her yerindeki enerji, emtia, gıda ve ara mallarında fiyat artışlarının dalgalanarak devam ettiğini anlattım. Ayrıntılı analizi bu sabah da parakule.com 'da paylaştım.

Çarşamba günü fiyat artışları açısından inanılmaz bir olay yaşandı. Avrupa'da doğalgaz fiyatları % 40 civarında yükselişle megavatsaat başına 160 euronun üzerine çıktı. Bu da bin metreküp doğalgaz başına 1.700 euro civarında bir fiyat anlamına geliyor.

Bundan 7-8 yıl önce konferans verirken, elektrik üretiminde doğalgazın payı % 42.4 idi. Ana tedarikçiler Rusya ve İran olduğu için dış politikada dikkatli olmak zorundaydık. Sonra yavaş yavaş alternatif enerji kaynakları oyuna girdikçe bu oran % 30'ların altını zorlamaya başladı. Ancak son zamanlarda bu durum değişti.

Açıklanan enflasyon oranları bize gösteriyor ki, hem fiyat artışları hem de faizlerle alakalı olarak daha kat edeceğimiz çok yol var. Açıklanan oranların beklentiler dahilinde olduğunu kabul etmekle beraber hem çekirdek enflasyon hem de TÜFE'de yükselişin devam etmesi dikkat çekici oldu.

Dün açıklanan enflasyonun yorumuna geçmeden önce hafta sonu Başkan İsmail Gülle'nin liderliğinde gerçekleşen TİM Delegeler Toplantısından önemli notlar aktaracağım. Prof. Dr. Çağrı Erhan Hoca'nın küresel siyasi riskleri ve eğilimleri özetlediği konuşma büyük beğeni topladı. Ben de her zamanki üslubumla küresel ekonomik gerçekleri ve riskleri dinleyicilere aktardım.

Her hafta olduğu gibi parakule.com 'daki yazımla haftaya başlıyorum ve hemen konuya giriyorum. Şu an itibarıyla küresel anlamda karşımızda 3 büyük risk bulunuyor: 1. Enflasyon 2. Borçluluk 3. İklim Değişikliği

Bilimin en temel kuralı budur. Özellikle sosyal bilimlerde bu yaklaşım önemlidir. Daha önce test edilmiş ancak başarılı olmamış ya da pratik hayatta karşılığı olmayan uygulamaların sürekli tekrar edilmesi sistemi doğru bir yere götürmüyor.